29 lipca 2011

#1 Psychotronik

Tytuł: Psychotronik
Autor: Joan D. Vinge
Wydawnictwo: Prószyński i S-ka
Rok wydania: 1997

Od dłuższego czasu zabierałam się za tę książkę i zawsze znajdywałam coś innego do czytania. Pytanie tylko dlaczego?  Przecież uwielbiam space-operę, uważam Joan D. Vinge za jedną z najlepszych pisarek tego gatunku, a Nową Fantastykę za źródło, które idealnie trafia w mój gust. Powód był całkiem prozaiczny. Obawiałam się, że powtórzę swój błąd* i zanurzę się w świat space-opera na kolejnych kilka lat, jak to miało już kiedyś miejsce na przestrzeni gimnazjum i liceum. W tamtym okresie poza pojedynczymi lekturami szkolnymi naprawdę rzadko która książka nie należała do tego gatunku. Bałam się ponownie wpaść w nałóg.
Tym razem jednak przetrwałam.

28 lipca 2011

Fenomenalny Toruń

Pomnik Kopernika. Toruń, 3.05.2011
Słów kilka o Toruniu.
Miasto przemysłowe, studenckie i turystyczne.

Toruń jest miastem nietuzinkowym i trudno o drugie takie w całej Polsce.  Ma niesamowity klimat, którego nie da się porównać do niczego innego. Z jednej strony jest całkiem spore (notabene wciąż rozszerza swoje granice administracyjne), a z drugiej idąc ulicami toruńskiej starówki zawsze zobaczy się znajomą twarz. Człowiek naprawdę może poczuć się jak w domu, uśmiechnąć do mijanej osoby i nie jest tylko jedną z wielu, anonimowych postaci, jednym z duchów sunących ulicami, gdzie wszyscy są sobie obcy.

Wiedźmowej głowologii początek

Toruński gołąb (3.05.2011)
Zacznę wprost - nie wiem jak to będzie, nie wiem, czym to dokładnie będzie ani czy to w ogóle będzie. Istne scio me nihil scire. Tak naprawdę nie wiem nawet czy kiedykolwiek wyjdę poza tego jednego posta. Nie wiem, czy będę dodawać zdjęcia, pisać recenzje książek, czy krytykować filmy. Może wszystkiego po trochu.

Skąd w ogóle wziął się pomysł? Ostatnio naszła mnie kolejna pusta, zasadniczo nic nieznacząca, wena twórcza. I od tej pory dobija się do mnie uporczywa myśl – a może by jednak spróbować? Zacząć więcej pisać, coś sensownego, coś… dłuższego. Zacząć pisać cokolwiek. Wkrótce zapewne znowu to zostawię, jak wszystko inne. W końcu czego można się spodziewać po takim słomianym zapale jak mój. Ale kusi. Nie ukrywam, że kusi coraz mocniej. 

A jako że typową cechą ludzką, jak i wiedźmową jest próbować, nawet jeśli później miałoby to oznaczać żal - no to próbuję ;-)