Jak zaczęłam czytać książki po angielsku? Wydawnictwo [ze słownikiem]

Przyznaję bez bicia - w przeszłości robiłam kilka podejść do książek w języku angielskim, jednak na ogół moje ambicje umierały pod kilku, maksymalnie kilkunastu stronach. Jestem typem osoby, która musi znać dokładny polski odpowiednik każdego angielskiego słowa, którego nie jest pewna. Inaczej nie mogę się skupić, czuję niedosyt i generalnie nie daje mi to spokoju. Jakoś nie umiem przejść nad tym do porządku dziennego i tyle. W związku z tym moje czytanie opierało się na ciągłym szukaniu słów w słowniku i zastanawianiu się nad kontekstem przeczytanych zdań... Zanim przeczytałam jedno zdanie już zapominałam, o co w nim chodziło, o poprzednich nie wspominając. M-A-S-A-K-R-A. 

Za książki w oryginale zabrałam się jakieś dwa lata temu (chociaż ciężko tu mówić o "zabrałam", skoro przeczytałam raptem kilka pozycji) i to wyłącznie dlatego, że koleżanka podpowiedziała mi, że na Kindle'u nie muszę się męczyć z angielsko-angielskim słownikiem (z którego i tak nigdy nie korzystałam, bo wszystkie poprzednie podejścia miałam "papierowe"), ponieważ mogę sobie zainstalować angielsko-polski słownik. To był PRZEŁOM.

Obawiałam się swoich stosunkowo niewielkich zdolności językowych, ubogiego słownictwa i braku osłuchania, ponieważ ostatni kontakt z językiem angielskim miałam kilka dobrych lat temu, więc na pierwszy ogień poszedł banał - bajka - Charlie and the chocolate factory (Charlie i fabryka czekolady). Za to kolejna książka udowodniła mi, że wcale nie jest ze mną aż tak źle. Przeczytałam My sister's keeper (Bez mojej zgody) i byłam zachwycona! Nie miałam żadnych problemów ze zrozumieniem treści, a w pewnym momencie potrafiłam nawet czytać tę książkę na wykładach, co oznaczało, że złapałam odpowiednią podzielność uwagi. Zauważyłam też, że dużo lepiej czyta mi się książki, które... Nie są fantastyką. Jest to ciekawe, bo akurat znam te wszystkie "dziwne" słowa z literatury fantasy. Jak się gra w gry MMORPG, to ciężko nie wiedzieć, co to rogue (no chyba że ogląda się nowe Gwiezdne wojny :D), nie kojarzyć ras, klas, broni itp. Mimo to realizm jest łatwiejszy do udźwignięcia. Przynajmniej na razie.

Nadal potrzebuję trochę czasu, żeby wejść w tryb czytania, a nie tłumaczenia, ale jak już znajdę się na odpowiednim torze, to śmigam. Przypominam: na Kindle'u. Papierowym książkom mówię zdecydowane "raczej nie" :)

"Raczej nie" powoli zmienia się w "raczej tak" za sprawą nowego wydawnictwa o bardzo wymownej nazwie [ze słownikiem]. Prawdę powiedziawszy nie sądziłam, że kiedykolwiek sięgnę po papierowe książki po angielsku, a tu proszę! Wystarczyło je odpowiednio przygotować. 

Wydawnictwo [ze słownikiem] jest bardzo mocno nastawione na naukę języka angielskiego przez czytanie klasyki literatury angielskiej. Zadbało o to, żeby ćwiczyć mogły zarówno dzieci, jak i dorośli. Książki są podzielone według stopnia zaawansowania, jednak nie należy się obawiać, że treść może się okazać zbyt skomplikowana, ponieważ wewnątrz znajdują się aż trzy słowniki!

Pierwszy, na początku książki, to słowniczek najpopularniejszych wyrazów pojawiających się w powieści/opowiadaniu. Jeśli ktoś podejrzewa u siebie bardzo poważne braki, to może rzucić okiem na listę. Osobiście uważam, że szkoda na to czasu - w razie potrzeby zawsze można tam zajrzeć w trakcie czytania. 

Nie warto się też przejmować, jeśli akurat nie odnajdziecie szukanego wyrazu, ponieważ na końcu jest słownik wszystkich słów w książce. No tu niestety nie mogę się zgodzić - jestem po lekturze Czarnoksiężnika z krainy Oz i niestety dwa albo trzy razy trafiłam na słowo, którego nie znałam i które nie pojawiło się w żadnym słowniku. Ale uważam, że to niewielki mankament. Po to istnieją zwykłe słowniki, z których można skorzystać w takiej sytuacji.

Trzeci, i zarazem najistotniejszy według mnie, słownik składa się z potencjalnie trudnych słówek pojawiających się na danej stronie. Dzięki temu nie trzeba przeskakiwać między kartkami! Wystarczy zerknąć na margines, gdzie wyrazy zostały ułożone alfabetycznie. To pomaga zaoszczędzić mnóstwo czasu oraz ułatwia wdrożenie się w czytanie. Jak sprawdzić czy dane słowo znajduje  się na marginesie bez ciągłego zezowania w bok? Odpowiedź jest banalnie prosta: przetłumaczone wyrazy są pogrubione w treści tekstu.

Co prawda w wielu przypadkach wybrałabym inne słowa do umieszczenia na marginesach, ponieważ równie często zauważałam braki, jak i zbędne słówka. Żeby nie być gołosłowną, to zaraz na pierwszej stronie Czarnoksiężnika z krainy Oz pojawia się tłumaczenie słów aunt i uncle, ale zabrakło miejsca dla cookstove, którego to słowa ostatecznie nie przetłumaczono w żadnym z trzech słowników. No nieładnie. Przypominam, że to książka dla dzieci, napisana stosunkowo prostym językiem (nie licząc faktu, że ma ponad 100 lat). O ile rozumiem wspomnienie o cioci i wujku, jako że są osobami istotnymi dla fabuły i warto wyeliminować potencjalne wątpliwości tłumaczeniowe, to jednak nie pomijałabym tej nieszczęsnej kuchenki. Dzieci bardzo szybko uczą się nazywać członków rodziny, natomiast sprzęt kuchenny raczej nie pojawia się na pierwszych lekcjach...

Nie zmienia to faktu, że przeczytałam pierwszą z przesłanych książek i mimo że wczucie się w czytanie po angielsku zajęło mi więcej czasu niż w przypadku Kindle'a, to jednak w końcu przeczytałam papierową książkę w całości! Nawet jeśli to znów była tylko bajka dla dzieci. Uznałam, że od czegoś trzeba zacząć i nie warto od razu skakać na głęboką wodę, dlatego specjalnie wybrałam historię, którą znam od wczesnego dzieciństwa (alternatywą był Doktor Dolittle) oraz książkę, której jeszcze nie znam, czyli Maszynę czasu H.G. Wellsa.

I wiecie co? Skoro ja w końcu dałam radę, to znaczy, że każdy jest w stanie przeczytać książkę po angielsku, jeśli ma choćby niewielkie podstawy. Polecam zaczynać od tych prostych, teoretycznie oznaczonych jako pozycje dla dzieci, żeby odpowiednio wgryźć się w inny język, styl oraz skład tekstu. Ja wykorzystałam ten fakt i jestem bardzo zadowolona.

Na zakończenie chciałabym jeszcze wspomnieć o okładkach. Osobiście mnie nie powalają, ale Ci, którzy mnie znają wiedzą, że nienawidzę białego tła. Zawsze mam wrażenie pustki i niedokończonego projektu. Ba! Ja nawet w zeszytach szkolnych pisałam notatki ciągiem i bazgrałam jakieś dodatkowe słowa nauczycieli na marginesach, a wykresy i tabele wrzucałam z tyłu zeszytu z odpowiednimi adnotacjami. Białe plamy przeszkadzały mi w skupieniu się na nauce. Ciągle miałam poczucie, że muszę jakoś zapełnić wolną przestrzeń (takie tam drobne natręctwo :D). To samo mam obecnie ze stronami internetowymi, między innymi dlatego u mnie jest szare tło. Prawda jest taka, że wystarczy delikatna sugestia koloru w bieli, a już mi to nie przeszkadza. No więc cóż... Okładki nie należą do moich ulubionych, chociaż muszę przyznać, że są bardzo pomysłowe w swojej prostocie. Idea jedynego koloru w nazwie wydawnictwa i jednocześnie informacji o zawartości książki jest doskonałym rozwiązaniem. Przykuwa uwagę i odpowiada na pytanie: "Co niezwykłego jest w tej książce?". Przepraszam, kolor pojawia się jeszcze przy informacji, jakiego typu jest to książka (np. children's book). To komunikat pokazujący nie tylko najlepszą grupę wiekową dla danej pozycji, ale też określający umiejętności osoby, która chciałaby się zmierzyć z daną książką. Podsumowując, nie jestem fanką okładek, ale doceniam pomysł, bo był bardzo dobry.

No i jeszcze jedno! Nie wiem kto dokładnie zajmował się wysyłką książek z wydawnictwa [ze słownikiem], ale były pięknie zapakowane w mały, dopasowany kartonik, dzięki czemu książki doszły w idealnym stanie (a mój kot ma nowe legowisko :) ). Jeśli to będzie norma, a nie początkowa ambicja, to naprawdę daję wielki plus.

Jeśli nadal wahacie się, czy zacząć przygodę z czytaniem książek po angielsku, to przestańcie! Co stoi na przeszkodzie, żeby spróbować? Naprawdę warto :) 

Dajcie znać, czy czytacie książki po angielsku (albo w jakimś innym języku), czy jeszcze nie mieliście okazji. A jeśli czytacie, to co :)

Za książki dziękuję wydawnictwu [ze słownikiem].