"Ostatnie pięć minut" Michelle Lyons

„Ostatnie pięć minut. Byłam świadkiem 300 egzekucji w więzieniu Huntsville” autorstwa Michelle Lyons jest książką specyficzną. Z jednej strony ma wydźwięk autobiograficzny, z drugiej pokazuje realia teksańskiego systemu więziennictwa i sądownictwa, a do tego przybliża różne sylwetki osób osadzonych w celach śmierci.

Mam wrażenie, że początkowo autorka nie bardzo wiedziała, na czym chce się skupić, więc pisała po łebkach o wszystkim, dlatego początek jest dość chaotyczny, niewiele z niego wynika i nieszczególnie angażuje. Dobrze, że czytelnik zostaje wprowadzony w temat i dowiaduje się, że dziennikarze mają prawo i obowiązek obserwować egzekucje i spisywać ostatnie słowa skazanych, ale było w tym coś miałkiego, przez co wszystko brzmiało nieistotnie. Dopiero później pojawiły się zagadnienia, które dawały do myślenia.

Oczywiste są rozważania na temat samej kary śmierci. Czy ma sens? Czy nie jest nadużywana? Czy ofiarom i rodzinie sprawcy pozwala zamknąć ten rozdział życia? Czy komukolwiek przynosi ulgę? Doceniam, że autorka nie usiłowała w żaden sposób przekonywać czytelnika do tego, że kara śmierci jest słuszna lub nie, i zostawiała pole do własnych wniosków.

Mnie osobiście podobała się też część dotycząca więziennictwa, bo z racji wykształcenia jeździłam nawet do zakładów karnych i aresztów śledczych na zajęcia (i to na dwóch kierunkach!), ale mam świadomość, że innych może to nudzić. Niewątpliwie lepiej wypadają refleksje autorki, która po latach analizuje, jaki wpływ miało na nią obserwowanie egzekucji.

Podsumowując, nie jest to pozycja dla każdego i potraktowałabym ją raczej w kategorii ciekawostki, jednak jeśli ktoś jest zainteresowany Teksasem, systemem więziennictwa lub chciałby znaleźć pole do rozważań na temat życia, śmierci, kary i zemsty, to jest to odpowiedni tytuł.