Podsumowanie miesiąca: listopad 2017

W listopadzie przeżywałam lekki kryzys i trudno mi było przeczytać więcej stron w jednym ciągu, mimo że książki, które czytałam, były naprawdę świetne. Bo o ile ten miesiąc nie obfitował jakoś szczególnie w lektury, to poza jednym wyjątkiem wszystkie były bardzo smakowite. Skończyło się też wyzwanie na Instagramie, o którym jeszcze napiszę trochę więcej. 

W listopadzie przeczytałam: 

1. Dożywocie, Marta Kisiel
2. Chłopaki Anansiego, Neil Gaiman
3. Wieża, Daniel O'Malley
4. Mud vein. Ciemna strona, Tarryn Fisher
5. Różaniec, Rafał Kosik

Pięć książek szału nie robi, ba, jest to jeden z gorszych wyników w tym miesiącu, ale co zrobić, kryzysy nie wybierają, a w pracy też trochę mi się poprzestawiało, w związku z tym siedzę w łóżku z laptopem i pracuję dopóki nie czuję, że przysypiam. A to wyklucza wieczorne czytanie.

Jak na tak małą liczbę książek, zaskakiwać może aż dwóch polskich autorów, bo na ogół nie mają u mnie zbyt wielkiego powodzenia. No i cieszę się, że trafiłam na tak różnorodne pozycje. Niby cztery z pięciu to fantastyka, ale każda prezentuje inny podgatunek, dzięki czemu nie ma mowy o nudzie.

No i jeśli jeszcze ktoś nie zauważył, to udało mi się podjąć współpracę z wydawnictwem MAG. Będę się tym chwalić na prawo i lewo, bo najczęściej czytam właśnie ich książki i uważam, że wydają prawdziwe perełki, więc współpraca z nimi to dla mnie duże osiągnięcie :)

Najlepsza książka... Chłopaki Anansiego

Najgorsza książka... Dożywocie

Największe zaskoczenie... Wieża

Największe rozczarowanie... Dożywocie

Miałam solidną zagwozdkę przy wyborze najlepszej książki, bo w sumie głupio byłoby wrzucić trzy tytuły z pięciu przeczytanych, dlatego koniec końców wybór padł na Chłopaków Anansiego. Decyzję podjęłam dość spontanicznie w odniesieniu do ogólnych wrażeń i przyjemności z czytania. No i dzięki Chłopakom Anansiego w końcu zrozumiałam, dlaczego Gaimana tak często porównuje się do Terry'ego Pratchetta. To jest właśnie ten rodzaj humoru, który do mnie przemawia i pod otoczką absurdu przekazuje inteligentne kwestie. A do tego ten mitologiczny wątek – cudo!

Tuż za podium znalazł się Różaniec, czyli przerażająca wizja przyszłości, która koniec końców zrobiła mi papkę z mózgu. Książka rozkręcała się powoli, ale gdy już nabrała tempa, to nie zwolniła do samego końca. Na dodatek Kosik zaserwował mi zakończenie w stylu Ubika. 

Kandydatem do tytułu najlepszej książki była też Wieża, czyli świetny debiut australijskiego pisarza, doskonale łączący w sobie urban fantasy, thriller i komedię. Daniel O'Malley bardzo dobrze wyważył fabułę i stworzył ciekawe postaci, dzięki czemu czytanie tej powieści było naprawdę bardzo przyjemne i właśnie dlatego książka zdobyła tytuł „największego zaskoczenia miesiąca”. 

Najgorszą książką zdecydowanie było Dożywocie, które w ogóle nie trafiło do mnie swoim poczuciem humoru. Uważam, że powieść powinna się opierać na sensownej fabule, a nie kilku gagach czy „zabawnych” postaciach. OK, przyznaję, że kilka tekstów było rozwalających, ale to za mało, żeby uznać Dożywocie za coś dobrego. Z drugiej strony nie jestem pewna, czy to największe rozczarowanie, bo w sumie nie spodziewałam się niczego szczególnego i tylko potwierdziłam swoje obawy.

Na zakończenie została jeszcze Ciemna strona, czyli thriller Tarryn Fisher. Do tej pory nie umiałam się przekonać do tej autorki, a tu wyjątkowo się skusiłam i jestem zadowolona. Nie wiem tylko, czy miałam szczęście i trafiłam na odpowiednią książkę, czy po prostu nie doceniłam jej wcześniejszej twórczości i niesłusznie ją omijałam. Generalnie Fisher sprawnie poprowadziła fabułę i zastosowała kilka ciekawych zabiegów stylistycznych, dzięki czemu czytelnik cały czas pozostawał w skupieniu. No i czytało się błyskawicznie.

Trochę statystyk:

Liczba przeczytanych książek: 5

Liczba przeczytanych stron: 2108

Średnia liczba przeczytanych stron: 70

Liczba napisanych postów: 6

Liczba napisanych recenzji: 3

Oprócz recenzji pojawiło się też podsumowanie miesiąca oraz dwa posty ze stosami książkowymi. Tak jakoś wyszło, że wypadało oddzielnie podsumować okres lipcowo-wrześniowy i październik, bo pojawiło się trochę nowych książek (a miejsca na półkach jak nie było, tak nie ma).

No i już zupełnie na koniec krótkie podsumowanie wyzwania czytelniczego #książkowyalfabet, które miało miejsce na Instagramie. 

W wyzwaniu na Instagramie wzięło udział kilkanaście osób i wszystkie bardzo się zaangażowały, za co bardzo im dziękuję. Niektóre osoby znałam, innych nie, więc wyzwanie poszerzyło moje horyzonty. Cieszę się, że udało mi się dotrwać do końca i ani razu nie spartoliłam roboty. Dużą zasługę mają tu właśnie uczestnicy wyzwania, którzy swoim zaangażowaniem i świetnymi zdjęciami motywowali mnie do robienia zdjęć każdego dnia. Warto dodać, że kilka osób dodawało zdjęcia na Facebooku, co stanowiło bardzo przyjemną niespodziankę. Niestety zaskakująco często nie były otagowane, więc z pewnością nie do wszystkich udało mi się trafić.

W trakcie wyzwania na Instagramie pojawiło się w sumie 231 zdjęć z hashtagiem #książkowyalfabet. Sama dodałam 42 zdjęcia, z czego niektóre w formie albumów, więc de facto wypada ich trochę mniej. Użytkownikom Instagrama najbardziej przypadła do gustu litera E, przy której pojawiły się następujące książki: EVE. Era empireum, Egzekutor, Excalibur, Elantris, Echopraksja, E-migranci, Eryk i Endymion (niewidzialny :D). 

A tak to wyglądało:

Wnioski na przyszłość? 

1. Nie robić wyzwania jesienią, zimą ani wczesną wiosną, gdy trudno o ładną pogodę, dobre naturalne oświetlenie i „warunki” w przyrodzie. 

2. Wyzwanie ogłosić przynajmniej kilka razy, żeby ludzie mieli szansę się do niego przygotować (zwłaszcza studenci, którzy rzadziej zjeżdżają do domu, gdzie mają największe biblioteczki). 

3. Nawet nie próbować dodawać wszystkich książek, bo i tak się o jakiejś zapomni (na B pominęłam KILKANAŚCIE tytułów). 

4. Dalej nie lubię robić zdjęć książkom. To niewdzięczni modele, którzy uwielbiają oślepiać okładką, więc lampa błyskowa jest wykluczona, co sprawia, że przy kiepskich warunkach oświetleniowych zostaje statyw. A on z kolei uniemożliwia dodanie zdjęć z ciekawej perspektywy. 

5. Dobrze byłoby być wampirem, nie rzucać cienia i nie odbijać się w lustrach (to naprawdę istotny punkt w przypadku robienia zdjęć przy sztucznym oświetleniu!).

6. Ale najważniejszym wnioskiem jest, że DA SIĘ! Jak się postaram, to mogę pokonać nawet mój słomiany zapał i powszechną niechęć do robienia zdjęć książkom, więc na pewno będę jeszcze myśleć o wyzwaniach na kolejne miesiące, a może nawet na cały przyszły rok :)


A jak Wam minął listopad? Przeczytaliście coś ciekawego, co możecie mi polecić? Dajcie znać :)